UTANGAÇ MİSAFİR

Karanlık... Işığa hasret bir çift göz , tutsak ruhlar ve de sahipsiz bedenler.

Bir yolculuk var besbelli de ne gelenler belli ne gidenler

Seyahatler yorucu , bedestenler yetersiz bu benliğimde

Uyandırırsın beni ey dost, son durağa geldiğimde

Kalkışlar zengin , inişler bir o kadar yoksul ve sen yoksun

Ruhumdaki utangaç misafir , söyle neden toksun ? 

Aslında koyduğun her nokta, yeni bir cümle başlatan

Dilinde yalandan bir dua seni şapşal şarlatan

İthaflarım saklı , kim tam anlamıyla haklı, artık özneler gizli

Ne sen varsın, ne o, ne de ben , herkes oldu sizli bizli.